سختی گیر رزینی
سختی گیر رزینی بیشتر به عنوان پیش تصفیه برای سیستم های اسمز معکوس استفاده می شود. اکثر سختی گیر رزینی دارای شیرهای برقی تمام اتوماتیک هستند و به این ترتیب تمامی عملیات سخت کاری توسط کامپیوتر شیر برقی به ترتیب انجام می شود.
شیرهای سفت کاری اتوماتیک دارای 5 مرحله می باشند. مرحله اول شامل شستشوی معکوس سختی گیر است و در مرحله بعد رزین ها توسط آب نمک شسته می شوند و به اصطلاح رزین های سختی گیر رزینی احیا می شوند و در مرحله بعد مخزن نمک پر می شود و سپس مخزن به سرعت انجام می شود. شسته شده تا نمک اضافی از بین برود. از ستون سختی گیر رزینی خارج می شود و در نهایت سختی گیر رزینی به چرخه پنجم یا چرخه سرویس می رود و آب ورودی به سختی گیر رزینی نرم می شود.
سختی گیر موتورخانه
یکی از وظایف اصلی موتورخانه تولید آب گرم واحدهای مسکونی می باشد. در جاهایی که آب گرم وجود دارد بحث رسوب آب نیز مطرح است. آب سختی که دارای فاکتورهای سختی است باید از ستون سختی رزین عبور کرده و سپس به سمت بویلرها هدایت شود. در بسیاری از نقاط ایران آب با مشکل سختی مواجه است و استفاده از سختی گیر در موتورخانه الزامی است.
کارخانه و واحد صنعتی سختی گیر رزینی
نیاز صنعت به آب همان نیاز بدن انسان به آب است. همانطور که آب سخت عوارضی مانند سنگ کلیه را در بدن ایجاد می کند، مشکلات و آسیب های زیادی را نیز در صنعت بر جای می گذارد. رایج ترین تجهیزات مورد استفاده در صنایع دیگ های آب گرم می باشد.
سختی گیر رزینی بویلر
همانطور که می دانید دمای بالا به رسوب گیری کمک می کند و داشتن یک سختی گیر رزینی آب قبل از دیگ الزامی است.
سختی گیر رزینی برای برخی از دستگاه ها در صنعت استفاده می شود. سختی گیر رزینی برای پیش تصفیه آب ورودی به دستگاه های اسمز معکوس استفاده می شود.
برای برخی از دستگاه های حساس در صنایع استفاده از آب خالص ضروری است و در این موارد نمی توان به تنهایی از سختی گیر رزینی استفاده کرد و در نتیجه از نرم کننده های آب استفاده می شود.
همانطور که گفته شد، سنگ سیلیس برای 3 هدف اصلی زیر استفاده می شود:
1-جلوگیری از خروج رزین های تبادل یونی
2- گرفتن مقداری ذرات معلق و کاهش کدورت
3-جلوگیری از افت فشار ناگهانی در حین عملیات شستشوی معکوس
رزین های مورد استفاده در ساخت سخت سختی گیر رزینی
زیرا در عملیات سخت کاری هدف اصلی جداسازی یون های کلسیم و منیزیم است. با توجه به خصوصیات رزین ها از رزین های کاتیونی ضعیفی استفاده می شود که در چرخه سدیم قرار دارند. جزئیات بیشتر در این مورد در بخش مواد شیمیایی و رزین کاتیونی ارائه شده است.
پارامترهای طراحی و محاسبه ظرفیت سخت شدن
با توجه به فرمول محاسبه سختی سختی گیرها، سختی کل*دوره سیکل شستشو*سرعت جریان*15.43=ظرفیت (بر حسب گرین)
تقریباً می توان فهمید که چه پارامترهایی برای ما مهم در نظر گرفته می شوند. اما در بین موارد فوق، دبی آب ورودی و سختی کل آب ورودی مهمترین فاکتورها هستند.
سختی گیر رزینی طراحی frp چقدر است؟
شرکت هلدینگ صنایع برتر برای اولین بار سفت کننده های فلزی را طراحی کرد که در طرح FRP می باشد اما از ورق فولادی مبارکه با ضخامت استاندارد ساخته شده است.
محلول الکترولیت چه ویژگی هایی باید داشته باشد؟
این فاز باید متخلخل باشد (مساحت سطح بالا در واحد حجم) و دارای گروه های عاملی در شبکه مولکولی خود باشد که به هر گروه یک یون متصل باشد و در نهایت بار یون های محلول الکترولیت باید مشابه بار آن باشد. یون های سطح جامد بر این اساس مبدل ها یا مبدل های یونی تهیه شده است.
رزین های تبادل یونی چگونه کار می کنند؟
در دستگاه سختی گیر رزینی، مانند سخت شدن با مواد شیمیایی، یون های کلسیم و منیزیم موجود در آب با یون های دیگر، یعنی کاتیون های غیر سخت شونده که معمولاً سدیم هستند، جایگزین می شوند. در کاربردهای اولیه تبادل یونی از کانی های طبیعی مانند زئولیت های ماسه سبز که شامل آنالسیت ها، کلینوپتیلولیت و مونت مورینولیت می باشد استفاده شد. اما در کاربردهای جدید از رزین های مصنوعی که بیشتر پلیمرهای مصنوعی هستند استفاده می شود. این رزین ها محل تبادل بیشتری دارند و به راحتی بازسازی می شوند.
آیا می توان ظرفیت سختی گیر رزینی تبادل یونی را محاسبه کرد؟
محاسبه ظرفیت سختی گیر رزینی تبادل یونی و کارایی آن به عوامل متعددی از جمله نوع ماده تبادلی، کیفیت آب، نوع سطح جاذب جامد، میزان مواد کاهنده و زمان تماس برای کاهش بستگی دارد. به طور کلی ظرفیت مواد تبادل یونی در محدوده 15-2 meq/g، حدود 10-10 کیلوگرم بر متر مکعب و احیای آنها با کمک 80-160 کیلوگرم کلرید سدیم برای هر متر مکعب رزین در به صورت محلول 20-5 درصد و جریان l/min -m2 40 انجام می شود.
چهار مرحله اصلی استفاده از بسترهای تبادل یونی در دستگاه سختی گیر رزینی
چهار مرحله اصلی در استفاده از بسترهای تبادل یونی برای دستگاه سخت کننده وجود دارد که عبارتند از:
عملیات یا سرویس: عبور سیال از بستر رزین و انجام فرآیند تبادل که تا رسیدن به حالت تعادل ادامه می یابد.
شستشوی معکوس: استفاده از آب در جهت مخالف، توده های رزین و ذرات ریز را جدا می کند و حباب های گاز و هوا نیز از بین می رود.
بازسازی: استفاده از محلول احیا کننده مناسب (مانند HCl یا NaCl و ...) برای جایگزینی یون های مناسب در رزین برای استفاده مجدد.
شستشوی نهایی (Rinsing): این عمل جداسازی باقیمانده ماده احیا کننده در رزین است که با کمک آب انجام می شود و رزین را برای کار مجدد آماده می کند.
دستگاه سختی گیر به روش رسوب شیمیایی
انواع مختلف سختی گیر حلالیت های متفاوتی دارند و در این میان کربنات کلسیم و هیدروکسید منیزیم کمترین انحلال پذیری را دارند. سخت شدن به روش رسوب شیمیایی با تبدیل سختی کلسیم به کربنات کلسیم و سختی منیزیم به هیدروکسید منیزیم انجام می شود. در این دستگاه سختی گیر می توانید از خاکستر سودا یا سود سوزآور استفاده کنید.
مکانیسم سختی گیر شدن به روش رسوب شیمیایی چیست؟
کلسیم و منیزیم را می توان به شکل کربنات و هیدروکسید فسفات رسوب کرد. کربنات ها و هیدروکسیدها در این دستگاه سخت کننده توسط آهک - سودا ایجاد می شوند. حلالیت CaCO3 و MgCO3 در دمای 20 درجه سانتیگراد به ترتیب حدود 8.4 و 110 میلی گرم در لیتر است. در حضور آهک اضافی، MgCO3 به Mg(OH)2 تبدیل می شود که در دمای 20 درجه سانتی گراد حلالیت حدود 8.4 میلی گرم در لیتر دارد.
سختی گیر شدن جزئی با آهک (Softening Lime Partial)
در این روش فقط کربنات کلسیم حذف می شود. فقط آهک به فرآیند تزریق می شود تا PH را تا حدود 9.5 افزایش دهد. سپس آب سخت شده با کربنسازی مجدد یا از طریق افزودن اسید تثبیت میشود تا pH را تا حدود 8.8 کاهش دهد، بنابراین ظاهر رسوب شدید در لولهها، شیرها و اتصالات به حداقل میرسد.
سختی گیر با آهک اضافی
از این روش برای جداسازی کاتیون های کلسیم و منیزیم استفاده می شود. در این فرآیند مقدار اضافی آهک در pH حداقل 10.6 و ترجیحاً 11 تا 11.3 استفاده می شود. زیرا هیدروکسید منیزیم به درستی تشکیل نمی شود. مگر اینکه PH آب بالاتر از 11 باشد.
پس از تشکیل Mg(OH)2، آب فرآیند باید دوباره کربناته شود تا pH به 8.8-8.7 کاهش یابد. در این مرحله فرم هیدروکسید را به کربنات یا بی کربنات تبدیل می کند. زیرا آب در pH حدود 11 دارای هیدروکسید کلسیم با غلظت 40-50 میلی گرم در لیتر است و این آب ناپایدار است.